Bertus - Productieleider
Naam: Bertus
Leeftijd: 66 jaar
Woonplaats: Wierden
Functie: Productieleider
Een gesprek met Bertus voelt als een tijdreis door het verleden van de fabriek. Hij begon in 1973 als veertienjarige jongen bij Philips Machinefabriek Almelo en bleef er zijn hele werkzame leven. Eerst onder de naam Philips Machinefabriek, later onder VDL ETG Almelo. “Ik heb het hier altijd mooi gevonden. Veel kansen gehad. Veel uitdagingen. Daar ben ik dankbaar voor.”
Bertus op zijn eerste werkdag
14 jaar oud
De eerste dag
Het begon in 1973. Bertus was net 14 jaar en stapte op de fiets naar de fabriek. Bij de poort stond de portier. Die keek me aan en vroeg: ‘Wie bin ie?’ Toen ik mijn naam noemde, mocht ik meteen door. Vanaf dat moment hoorde ik erbij.” Zo begon zijn loopbaan bij de PBO: de Primaire Beroepsopleiding, de voorloper van wat we nu BBL noemen. Twee jaar lang leert hij alles over draaien, frezen, bankwerken en plaatwerk. Het was een andere tijd: huisbezoeken door docenten, ouderavonden in de fabriek, rapportcijfers op je personeelskaart. “Dat kun je je nu bijna niet meer voorstellen, maar zo ging dat toen.”
Bertus’ carrière in vogelvlucht
Na zijn opleiding kreeg hij de kans om zélf les te gaan geven. “Na acht jaar stond ik aan de andere kant, als opleider. Dat vond ik prachtig. Je ziet hoe jongens binnenkomen zonder ervaring en uiteindelijk echte vakmensen worden. Het stokje doorgeven, dat gaf voldoening.”
Toen kwam er weer een nieuwe kans: werken op de afdeling Kwaliteit. “Eerlijk gezegd wilde ik er eerst niet naartoe. Ik vond lesgeven het mooiste wat er was. Maar we maakten de afspraak: bevalt het niet, dan mag je weer iets anders gaan doen. Uiteindelijk ben ik er toch gebleven en ik heb er heel veel geleerd.”
Hij kreeg te maken met klachtenregistratie, bonnenstromen en later de eerste computersystemen. “We werkten nog met doordrukbonnen in vijf kleuren: wit, rood, groen, geel en blauw. Alles ging op papier. Toen de eerste pc met floppy’s binnenkwam, wist niemand hoe die werkte. Ik ben er maanden mee bezig geweest om uit te vogelen hoe het programma in elkaar zat. Zo werd ik vanzelf de expert.” Kwaliteit bracht hem ook bij klanten en leveranciers. “Dat was een enorme verrijking. Ik kwam overal: in de fabriek, bij toeleveranciers, maar ook bij klanten door heel Nederland.”
De laatste jaren van zijn loopbaan bracht Bertus door bij de afdeling Projects. Als productieleider kreeg hij veel vrijheid en verantwoordelijkheid. Hij begeleidde uiteenlopende opdrachten, vaak groter en complexer dan de reguliere productie. “Het mooie aan Projects vind ik: je begint ergens aan, je maakt het af, en daarna komt er weer wat nieuws. Het is afwisselend, en dat past bij mij.” Zo werkte hij onder andere aan systemen voor Philips Healthcare en Elekta, waar kleine teams van vakmensen nauwkeurig en serieus werk leverden. “Dat waren fijne ploegen. Mensen die hun vak verstonden, die echt samen iets moois neerzetten. Dat geeft energie.”
Steeds weer wat anders
Regelmatig iets nieuws doen: dat is misschien wel het geheim van zijn lange carrière bij VDL. Hij werkte in de werkplaats, in de kwaliteit, in de montage, bij inkoop, bij de technische dienst, in het magazijn, en later bij Projects. “Ik wilde niet altijd hetzelfde doen. Ik zocht steeds weer een nieuwe uitdaging. Zo heb ik overal in de fabriek rondgelopen, en overal leerde je weer wat bij. Dat vind ik juist mooi.”
Mooie projecten
Door de jaren heen heeft Bertus aan talloze projecten gewerkt, maar een paar springen er voor hem uit. Zo was hij betrokken bij de bouw van complete wasstraten, waar frames voor ASML-machines worden gereinigd. “Eerst dacht ik: hoe dan? Maar ik kreeg de vrije hand. Alles mocht, als het maar werkte. Uiteindelijk hadden we één grote en één kleine wasstraat, allemaal lean ingericht. Dat zijn de mooie uitdagingen.”
Een ander hoogtepunt was de voorbereiding op het maken van flight simulatoren voor de luchtvaartindustrie. Het dak van de hal moest omhoog, er werd een enorme fundering gestort, en de veiligheid werd tot in de puntjes geregeld. “Dat was donders mooi werk. Daar ben ik trots op.”
Soms bracht het werk hem ook ver buiten Almelo. Zo bezocht hij een fabriek in Tsjechië, een voormalige militaire werkplaats waar de hulzen van granaten nog in de hoeken lagen. “Dat was heel apart. Donkere hallen, bijna geen ramen. Voor mij was dat spannend, want ik had nog nooit zoiets meegemaakt. En dan vloog je ineens businessclass, met jus d’orange en een krantje in het vliegtuig. Dat was heel bijzonder.”
Niet alleen werk
Wat opvalt in zijn verhaal: Bertus is nooit gestopt met leren en kennis delen. Avondscholen, cursussen, kaderopleidingen, modules voor besturingstechniek, trainingen om les te geven. Hij geeft de training technisch tekeningen lezen op de Academy van VDL ETG Almelo en daarnaast geeft hij al zo’n 35 jaar les op het STODT (opleiding in verspaning en techniek). “Daar zitten mensen die heel gemotiveerd zijn. Ze willen echt leren, stellen vragen, zijn nieuwsgierig. Dat maakt het prachtig om te doen.” Ook is Bertus al jarenlang de vaste Sinterklaas in Almelo, dit blijft hij na zijn pensioen gelukkig nog even doen!
Familiebedrijf
Niet alleen Bertus, maar ook zijn vrouw werkt bij VDL in Almelo. Het begon met een paar uur per dag helpen in de keuken, later kreeg ze een vaste plek in de ompaksluis bij het magazijn. “Ze heeft daar helemaal haar draai gevonden, met een paar collega’s om zich heen. Ze blijft ook gewoon doorwerken als ik straks met pensioen ga.”
Bertus en zijn vrouw Dorette
Dankbaar en trots
Vraag Bertus waar hij het meest trots op is, en hij zegt niet één project of functie. Voor hem gaat het om het geheel. “Ik heb altijd plezier gehad in mijn werk. Er waren uitdagingen, er waren kansen, en ik mocht steeds weer wat nieuws proberen. Dat waardeer ik enorm. En ik heb veel fijne collega’s gehad, dat is misschien nog wel het belangrijkste.”
Ook heeft hij een boodschap voor de jongere generatie. “Je moet elkaar helpen. Niet in kaders denken. Gewoon de handen uit de mouwen steken. Daar draait het om. Laat die telefoon eens liggen en praat met elkaar.”
Vooruitkijken
Bertus is met pensioen gegaan. En nu? “Meer fietsen. Mountainbiken. Misschien vrijwilligerswerk, maar ik wil niet meteen vast in een schema. Ook geeft het pensioen meer tijd voor de kleinkinderen. En de kinderen vragen mij nu al voor klusjes, schilderen en dat soort dingen. Dus ik zie wel hoe het loopt. Ik hoef me in elk geval niet te vervelen”
Na 52 jaar is de conclusie helder: Bertus heeft een loopbaan gehad om trots op te zijn. Van veertienjarige jongen tot ervaren leermeester en projectleider. “Ik heb hier een mooie tijd gehad. En dat neem ik mee. Dankbaar, dat is het woord dat het beste past.”
Bertus achter de slijpbank